Oktobar 1988: neredi obeležavaju kraj hegemonije Fronta nacionalnog oslobođenja (FLN). Alžir uvodi višestranačje, otvaraju se mnogi novinski listovi.
Jun 1990: Front islamskog spasa (FIS) pobeđuje na prvim višestranačkim lokalnim izborima u Alžiru i osvaja više od polovine opština širom zemlje.
26. decembar 1991: Prvi krug parlamentarnih izbora. FIS dobija 188 od ukupno 430 poslaničkih mesta, a očekuje se da će osvojiti 330 mesta (77%) u drugom krugu, zakazanom za 16. januar 1992. Neke stranke pozivaju na otkazivanje izbora.
11. januar 1992: Događa se puč pod vođstvom generala Nacionalne narodne armije (ANP), koji otkazuju drugi krug izbora, raspuštaju Nacionalnu narodnu skupštinu, primoravaju predsednika Čadli Bendžedida na ostavku i suzbijaju FIS i njegove aktiviste. Stotine ljudi se šalju u logore u Sahari bez suđenja. Mučenje je široko rasprostranjeno. Na hiljade zatvorenika se vode kao nestali (prema državnim izvorima, oko osam hiljada). Oni koji su pobegli ili su kasnije oslobođeni, pridružuju se oružanim formacijama u alžirskim planinama, kao što su Oružana islamska grupa (GIA) i Pokret za islamsku državu (MEI, blizak FIS-u). U početku napadaju vojsku i policiju; od 1993. napadaju i intelektualce, a potom i stanovništvo, optužujući ih za podršku režimu. Nekoliko hiljada visoko rangiranih činovnika i intelektualaca napušta zemlju.
1994-2005: Sukob između vojske i pokreta otpora ubrzo prerasta u građanski rat, jer se sve više ljudi uključuje u sukob. Režimske snage uključuju i nekoliko stotina hiljada mladih ljudi koji služe vojsku, dobrovoljce iz grupa za samoodbranu (poznatije kao „patriote“ kojih ima oko 250 hiljada) i veliki deo frankofonih intelektualaca u zemlji. Naoružani islamisti (koji u to vreme broje oko 35 hiljada pripadnika) imaju podršku dela stanovništva. 1995: General Liamine Zerual, šef vlade, uvodi „mere pomilovanja“ za zatvorene islamiste (skraćene kazne) i svakoga ko se vrati iz makije.
1997: Masovni pokolji u ruralnim predelima (…)
