Arapska nacionalistička garda (ANG) od maja 2013. mobilizira nekoliko stotina dobrovoljaca poreklom iz Magreba i Bliskog Istoka u borbi uz sirijske oružane snage. Iako se njihov tačan broj čuva u tajnosti, Basel el Karet, njhov vođa u Alepu, priznao je februara 2017. gubitak od sto pedeset arapskih nacionalističkih „mučenika“ u Siriji u periodu od četiri godine. Narednog meseca je ANG objavila i smrt jednog od njenih komandanta iračke nacionalnosti, Ijada Jaburija, koji je poginuo u okolini grada Palmire tokom borbe protiv organizacije Islamska država (ID). Iako garda interveniše i u pokrajinama Homs i Kunejtra (Golanska/Sirijska visoravan), najviše se bore u istočnoj Guti, istočno od Damaska, podržavajući 4. brigadu vladine armije u sukobima protiv različitih opoziconih grupa.
Može se uspostaviti paralela između članova ANG i desetina hiljada stranaca koji su u Siriju i Irak došli da se bore u redovima ID i džihadističkih grupa. Svi imaju najmanje tri zajedničke osobine: mladost, snažno ideološko obeležje i želju da se okončaju nacionalne granice koje proizilaze iz velikih podela između mandatornih zemalja tokom 1920-ih godina. Utopija protiv utopije: ANG ne promoviše projekat nove islamske države, već je „otpor, arapsko jedinstvo i socijalizam“ zvanični moto ovog arapskog kontigenta.
Njihovi modeli političke socijalizacije, međutim, nisu isti, a sirijska kriza nije prvi momenat nacionalističkog arapskog angažmana: oni su i ranije bili politizovani u okviru formacija koje nastavljaju nasleđe egipatskog predednika Gamal Abdel Nasera (1918- 1970). Organska veza između ANG i organizacije Arapske nacionalističke omladine (ANO) je očigledna. Potonja je stvorena početkom 1990-ih, bez zvaničnog sedišta, uključujući sekcije diljem arapskog sveta. Organizuje godišnje kampove za mlade okupljajući nekoliko desetina učesnika, a poslednji je održan u Maroku avgusta 2017.
Arapska nacionalistička omladina se nastavlja na intelektualno nasleđe iz 1950-ih i 1960-ih, inspirisano iskustvom socijalizma i developmentarizma (snažnog etatizma kao temelja ekonomskog i industrijskog razvoja). Egipatski mislilac Ismat Sejf al-Daula (1923-1996), koji je u svojim spisima artikulisao naserijansku, socijalističku i islamističku perspektivu, ostaje glavna referenca. Teorije Konstantina Zureika (1909-2000) također su mesto odakle članovi ANO uče. Profesor na Američkom univerzitetu u Bejrutu. Zureik je 1950-ih godina bio inspirator Arapskog nacionalističkog pokreta (ANP), koji je od 1967. bio mesto rođenja glavnih libanonskih i palestinskih stranaka ekstremne levice: Narodne fronte za oslobođenje Palestine (Popular Front for the Liberation of Palestine, PFLP), Arapske socijalističke partije akcije i Organizacije komunističke akcije u Libanu.
Mreže ANG i ANO su povezane sa legalnim političkim organizacijama u svojim zemljama. U Libanu ih podržava Naserski nezavisni pokret (Al-Mourabitoun). Ova partija, ranije povezana sa Fatahom Jasera Arafata, nema poslanike u parlamentu, ali je aktivna u nekoliko pokreta: u (…)