Medijska pokrivenost džihadizma i onoga što se naziva organizacija Islamska država (ID) često je prepuna mitova, legendi i netačnosti, za koje su zaslužni samoproklamovani stručnjaci i opskurne knjige, jer je ovo polje istraživanja pre atentata na Šarli Ebdo i na supermarket sa košer proizvodima Hyper Casher januara 2015. bilo potcenjivano. Ipak, neka dela novinara su korisna i prosvetljujuća. Tu spadaju i dve knjige reportera Davida Tomsona, čija poslednja knjiga Les Revenants (Seuil, 2016) daje dragocena svedočanstva francuskih džihadista koji su otišli u Siriju i Irak. Novinarka lista Le monde Helen Salon se također vraća na rat o kojem je izveštavala „uronjena u iračku vojsku“. Njeni izvori nisu džihadisti i njen cilj nije da „zbuni ili slomi“ simpatizere OI, već da prikupi svedočanstva stanovnika Mosula i da opiše „život mučeništva pod vladavinom islamske države“ između 2014. i 2017. Ona se posebno oslanja na analize iračkog građanina sa nadimkom „mosulsko oko“, „sredovečnog istoričara“ koji je sve do 2015. opisivao na internetu svakodnevni život u gradu tokom ovog perioda. Da bi opisala „novi društveni poredak“ koji od tada vlada, navodi brojne svedoke: na primer Ahmeda, 24-godišnjeg studenta koji priča kako je među vođama OI otkrio ljude koji su „ranije pili i pušili, a neki su bili i pravi kriminalci“. Ovo je neočekivano za neke stanovnice i stanovnike Mosula... na koje se knjiga ne može svesti, jer ona također podrobno opisuje genezu džihadističke ideologije salafista u Iraku. „Muhamed Tur Alah, jedan od valija Mosula“, nastavlja Ahmed, „iz poznate je i stare porodice iz kvarta Al-Najjar. Već je bio u Al Kaidi“. Impicitno, knjiga također daje portret iračkih sukoba - „društveni sukob i uloge vlasti između građana, s jedne strane, ljudi iz plemena i ’seljana’ koji su migrirali u Mosul od osamdesetih godina prošlog veka, s druge strane“ – kao i vladavine koja je unapred osuđena na propast. Država u propadanju je omogućila teritorijalno osvajanje i (…)
