U nekoliko godina nakon što je Nemačka Demokratska Republika (DDR) pripojena Saveznoj Republici Nemačkoj (BD), nisu nestale samo njene institucije i njena ekonomija, već i njene izdavačke kuće, kinematografija, televizijski kanali i radio stanice, umetnici i umetnice, imena ulica i javnih zgrada. Novine i časopisi koji su do juče služili vlastima privatizovani su u korist zapadnih medijskih kuća. Zapadnonemački režim takođe je uništio sistem obrazovanja, pravo na besplatnu kulturu, jaslice i vrtiće. Žene, koje su do tada imale najviši nivo zaposlenosti na svetu, prve su pogođene otkazima i svim sredstvima su pokušavale da pobegnu od svetog trojstva nemačkog porodičnog uređenja, „deca, kuhinja, crkva“ (Kinder, Küche, Kirche). „Kako bi poboljšale svoje izglede da pronađu posao, mnoge od njih su se medicinski sterilisale. Dok je klinički centar u Magdeburgu izvršio 8 sterilizacija 1989. godine, 1991. odrađeno je 1200 zahvata“, otkrili su Fric Filmar i Žislen Gitar. Ilustrujući stanje socijalne infrastrukture i odnosa prema budućnosti, između 1987. i 1993. stopa nataliteta na istoku Nemačke pala je sa 14 novorođenčadi na 1000 stanovnika na 5.
Prema navodima sociologa Pola Vindolfa. nezaposlenost, koja je privremeno ili trajno pogodila 80% radno aktivnog stanovništva u pet godina nakon pada Berlinskog zida, izazvala je talas emigracije radne snage. Između 1991. i 2017, 3,7 miliona osoba, odnosno gotovo četvrtina ukupnog stanovništva Istočne Nemačke, preselilo se na zapad države, dok je putovanje u suprotnom smeru obavilo njih 2,45 miliona, uključujući povratnike i novopridošle. To je dovelo do ozbiljnog narušavanja socioekonomske ravnoteže: najviše su odlazili mladi i visokoobrazovani, a žene čine dve trećine onih koji se nikad nisu vratili. Prema rečima Rajnera Klingholca, direktora Berlinskog instituta za demografiju i razvoj, „ovo je bio najozbiljniji slučaj iseljavanja žena u Evropi“ (The New York Times, 5. novembar 2018).
S druge strane, bataljoni zapadnih (…)
