Suočeni sa nametnutim moralnim načelima i cenzurom teokratskog državnog aparata, iranski umetnici kolebaju se između autocenzure, odnosno komponovanja po diktatu vlasti, i egzila, bilo da je on u Londonu ili, najčešće, u Los Anđelesu. Dok je vlasti ocrnjuju, proglašavajući je „nemoralnom”, te zabranjuju ove koncerte, rep muzika nailazi na oduševljenje omladine, željne izražavanja političkog stava→