Delo Šarla Pratsa Kartel prevaranata je Biblija za Erika Zemura i Marin Le Pen. Oni u njemu nalaze statističke podatke koji idu u prilog njihovim zahtevima za uvođenjem nacionalne preferencije. Iz njega je Zemur izvadio svoj lajtmotiv: „Četrdeset tri odsto primalaca socijalne pomoći rođeno je u inostranstvu.“ Ovo je netačan statistički podatak, jer poredi broj pojedinaca rođenih u inostranstvu koji ostvaruju pravo na porodičnu pomoć (5,3 miliona) sa brojem domaćinstava koja ga primaju (12,7 miliona), a ona često broje više članova.}}}
Iako „fekt čekeri“ lako mogu da ukažu na greške u računu, najbitnije je nabacivati sve više i više brojeva uvijenih u alarmističko ruho. Zbog državne medicinske pomoći (AME) koja se izdaje strancima bez boravišne dozvole „naše bolnice opsedaju ljudi iz celog sveta“, objašnjava Zemur. AME iznosi 990 miliona evra godišnje, odnosno 0,5% ukupnog iznosa zdravstvenog osiguranja. Tokom 2019. godine, bolnice u Marselju primile su 2.513 korisnika ove pomoći, a domovi zdravlja u Lionu njih 905. što je u proseku jedan pacijent na pet dana u svakoj od ovih trinaest ustanova. Daleko od opsadnog stanja.
Još jedan primer: prema Le Penovoj, socijalni stanovi „masovno“ se izdaju strancima; do te mere da u tom polju postoji „preferencija ka strancima“. „Imigrantske porodice duplo češće žive u stanovima s niskom stanarinom [HLM] u odnosu na druge“, tvrdi ona. Dve hiljade petnaeste godine. stranci su činili 22,3% podnosilaca zahteva za socijalnim stanovima, ali samo 16,8% onih čiji su zahtevi odobreni. Takođe, iako je 34% domaćinstava sa članovima rođenim u inostranstvu smešteno u socijalnim stanovima (spram 16% za francuska domaćinstva), to je prosto iz razloga što ona ispunjavaju uslove za dodelu: imigranti najčešće žive u nezdravim i prenatrpanim uslovima, češće bivaju iseljeni bez alternativnog smeštaja, imaju niže prihode u odnosu na prosek… Nezdrav životni prostor, izbacivanje, siromaštvo: eto tri domena u kojima postoji (…)
