Između sticanja nezavisnosti 1991. i ruske invazije u februaru 2022. godine, Ukrajina je već izgubila više od deset miliona stanovnika. Posle tri godine rata, proces depopulacije deluje nezaustavljivo, ukorenjen u dubokim i starim uzrocima.
Nakon što je dostigla vrhunac od 52 miliona stanovnika 1992. i 1993. godine, ukrajinska populacija opadala je usled veoma niske stope nataliteta, visoke smrtnosti — sa najnižim očekivanim životnim vekom pri rođenju u Evropi — i stalne emigracije. Početkom 2022. godine, zemlja je imala samo 41 milion stanovnika, ne računajući dva miliona stanovnika Krima, koji je anektirala Rusija. Od tada, zemlja je, prema podacima Ujedinjenih nacija, izgubila još više od deset miliona ljudi, što bi broj stanovnika vratilo na nivo od pre jednog veka.
I dalje je teško utvrditi tačan bilans samog sukoba, i može se pretpostaviti da će se deo od 6,7 miliona izbeglica koje su napustile zemlju možda vratiti. Ali ljudski gubici izazvani ratom, kao i raseljavanje stanovništva, verovatno će dovesti do novih „praznih generacija“, umanjenjem broja „rođene dece“. Odbijanje da se na front šalju muškarci mlađi od 25 godina takođe je povezano s ovim razlozima.
Gubitak istočnih regiona obično se meri po njihovoj teritorijalnoj veličini, ali on je još teži kada se posmatra kroz prizmu mineralnih... i ljudskih resursa. Jedanaest miliona ljudi je živelo u administrativnim regionima Herson, Zaporožje, Donjeck, Lugansk, Sevastopolj i Krim pre februara 2022. Tri poslednja regiona u potpunosti su pod kontrolom Moskve, dok su preostala tri delimično. U regionima koji su i dalje pod kontrolom Kijeva danas živi najviše trideset miliona ljudi.
