Meseca decembra 1860. godine, Južna Karolina postala je prva država koja se otcepila od Unije da bi zadržala ropstvo. Američki građanski rat počeo je naredne godine u Čarlstonu, luci gde se u SAD iskrcalo 40% afričkih robova. Sukob je desetkovao trećinu stanovnika Južne Karoline spremnih za borbu. Robovi su činili većinu stanovništva i njihovo oslobađanje pratila je surova rasna segregacija. Skoro svi crnci bili su isključeni iz glasanja: 1944. godine, na predsedničkim izborima glasalo je jedva 5% stanovnika.
Iako je dugo vremena bila bastion demokratije, kao i većina država na Jugu (sve do šezdesetih godina prošlog veka, belci su na demokrate gledali kao na stranku naklonjenu segregaciji), Južna Karolina je oduvek glasala za republikance na predsedničkim izborima, osim 1976. godine kada je bivši guverner Džordžije, Džimi Karter, odneo pobedu. Ova mala država sa 5,3 miliona stanovnika broji 69% belaca, 26,3% crnaca i 6,6% latinoamerikanaca. Iako je jedan od senatora crnac i republikanac (Timoti Skot), afroamerički birači masovno glasaju za demokrate: 2012. godine, 99% njih omogućilo je drugi mandat predsedniku Baraku Obami, dok je 78% belaca glasalo za njegovog protivnika, republikanca Mit Romnija, koji je odneo pobedu u ovoj državi.
Primorje i unutrašnjost Južne Karoline politički su podeljeni. Grad i okrug Čarlston pretežno su demokratski: Džozef Bajden je 2020. godine ovde uveliko prestigao Donalda Trampa. Međutim, prošlog novembra, pobeda republikanca Vilijama Kogsvela na opštinskim izborima izazvala je mali politički potres, jer je Čarlston bio demokratski još od 1870. godine.
Unutrašnjost, a pogotovo severoistok Južne Karoline konzervativna su uporišta. „U celoj Državi ima svega četiri ili pet okruga gde je otvoren izborni konkurs. Svi ostali su vrlo jasno podeljeni, 70 prema 30, glasajući za jednog ili za drugog. To je zbog zloupotrebe promene okruga“, kako nam saopštava Skadron, predsednik Demokratske stranke u Čarlstonu. „Džerimandering“ (...)
