Sankcije
Na kraju Prvog svetskog rata, Olimpijske igre 1920. godine povučene su iz Budimpešte i dodeljene su Antverpenu. Poražene zemlje (Nemačka, Mađarska, Austrija, Osmansko carstvo i Bugarska) nisu bile pozvane. Nemačka je bila isključena sa Olimpijskih igara i 1924. godine, a zatim ponovo u Londonu 1948 godine. Japan i Sovjetski savez nisu prisustvovali. Međunarodni olimpijski komitet (MOK) suspendovao je Indoneziju 1962. godine zbog odbijanja sportista sa Tajvana tokom Azijskih igara. Južnoafričkoj Republici je od 1964. do 1992. godine bilo zabranjeno da učestvuje u Olimpijskim igrama zbog njene politike aparthejda. Nakon otkrića „državnog programa dopinga“ koji je organizovala Rusija tokom Zimskih olimpijskih igara u Sočiju (2014. godine), sportisti pod ruskom zastavom neće moći da se takmiče na Olimpijskim igrama 2018. Tako će biti i u Parizu zbog rata u Ukrajini, iako ruski sportisti nisu podržali rusku invaziju.
Putanja
Nošenje baklje od Olimpije u Grčkoj do grada domaćina igara izmislile su nacističke sile tokom Olimpijskih igara u Berlinu 1936. godine. To je pomoglo da se kod masa pokrene ushićenje i da se stvori veza između Hitlerovog režima i antičkog ideala. Proizvođač oružja Krupp obezbedio je prvu baklju.
Medalje
Kako da se jedna zemlja nađe visoko na tabeli medalja? Prva istraživanja pokazala su značajnu vezu sa bruto domaćim proizvodom (BDP) po glavi stanovnika. To je važilo za Norvešku ili Sjedinjene Države, ali ne i za Nemačku Demokratsku Republiku (NDR) ili Sovjetski Savez, koji su pokupili mnoštvo medalja sedamdesetih i osamdesetih godina prošlog veka. Druga, podrobnija ekonometrijska istraživanja pokazuju važnost državne potrošnje u korist elitnog sporta.
Izborni afiniteti
Mnogi bivši osvajači medalja našli su se u ministarskom savetu ili u francuskom parlamentu. Politička opredeljenja elitnih sportista u velikoj meri naginju udesno. Pored kulta (...)
